Nederland en de onderwereld zijn nauwer met elkaar verbonden dan je misschien denkt! Nederlandse kusten, velden en straten zijn bezaaid met mythen en gefluister over de overledenen die daar misschien nog rondzwerven.
Geesten en verschijningen
Voor deze editie van Nederlandse spookverhalen zijn hier enkele oude verhalen over geesten en verschijningen die in Nederland zouden verschijnen.
Witte Wieven
De Witte Wieven behoren tot de bekendere klassieke geesten in de Nederlandse folklore. De term verta alt als "blanke vrouwen", of "sluwe wijze vrouwen" in ouder Nederlands. Naar verluidt de geesten van medicijnvrouwen, zijn deze bleke geesten beschreven als grappenmakers, elfjes en helpers.
Er zijn verhalen dat ze schatten verborgen hebben in grotten onder grafheuvels, baby's stelen, dansen in het maanlicht als mistslierten en mensen naar hun dood lokken. Als je een scherp aambeeld, een dun, puntig aambeeld dat wordt gebruikt om zeisen te slijpen, in een put gooit waar Witte Wieven zich bevindt, zullen ze het vangen, je achtervolgen en het eerst naar je scherpe uiteinde gooien. Enkele gelukkige vluchters renden door een deur en sloten deze net op tijd. Toen het aambeeld werd gegooid, bleef het stevig in het hout steken.
Blauwe Gerrit
Blue Gerrit wordt beschreven als een onzichtbare maar aapachtige geest of demon die op de schouders springt van nietsvermoedende voorbijgangers die in landelijke gebieden lopen. Soms zie je zijn ogen schijnen, of er verschijnt een blauw licht in de struiken. Hij is zwaar en stinkt en maakt de reizigers zo moe dat ze volledig uitgeput zijn tegen de tijd dat ze de stad bereiken. Loop in de sporen van een kar en hij zal je opzij duwen.
Blue Gerrit is een plaaggeest, maar kan soms mensen in nood redden. Een oud verhaal vertelt over de dochter van een weduwe die op het punt stond te worden ontvoerd door een jonge heer. Zijn paard gaf echter geen krimp en plotseling verscheen Blauwe Gerrit in een angstaanjagende gloed. Blauwe Gerrit sprong op de rug van de heer en reed de man, die te voet wegvluchtte, tot de ochtend.
Toen de dochter van de weduwe het paard teruggaf aan de heer, gaf hij haar twee zakken goud in de hoop de wraakzuchtige geest kwijt te raken. De beschrijving van Blue Gerrit is vergelijkbaar met die van een watergeest genaamd de Ossaert. Soms wordt gezegd dat de Ossaert een zwart beest is met enorme klauwen en brandende rode ogen.
Het Zeedijkspook
De dochter van een leerlooier uit Zeedijk, Dina genaamd, had een relatie met een jonge zeeman, tot afgunst van haar zus Helena. Op een dag, toen hij aan het zeilen was, vochten de zusters hevig. In een vlaag van woede duwde Helena Dina de keldertrap af, sloeg haar dood en gooide het luik dicht. Ze mocht trouwen met de matroos in plaats van met Dina, maar Helena bracht haar jaren door met schuldgevoelens.
Ze gaf uiteindelijk de moord toe op haar sterfbed en de matroos wendde zich vol afschuw van haar af. Ze stierf ellendig en alleen. Diezelfde nacht werden de bewoners van de Zeedijk gewekt door ijzingwekkend gejammer en razende gehuil. Eenzame zwervers op de Zeedijk komen nog wel eens de eenzame geest van Helena tegen. Je weet dat ze in de buurt is als de koude rillingen over je rug lopen.
De derde visser
Twee Maastrichtse mannen gingen 's nachts vissen, bij de Maas. Ze vonden een kleine schuit en voeren uit. Na een paar uur uitkijken over het donkere water en het vangen van vis, keek een van de vissers opzij en schrok zo dat hij zijn vriend tegen het lijf liep. De andere man keek en werd asgrijs.
"Zie jij dat ook?" mompelde een.
"Ja dat ben ik," fluisterde de ander.
Maar geen van beiden bewoog. Ze hadden het gevoel alsof ze vastgespijkerd waren. Aan de voorkant van de boot zat een derde visser met zijn hengel uitgeworpen, zijn rug naar hen toe. De twee vissers staarden de verraste bezoeker aan, ze bewogen niet eens toen ze een hap aan hun lijn kregen.
Na wat eeuwen leek, sloegen de kerkklokken er één. De derde visser stond op, draaide zich om en liep naar hen toe. De eerste man verborg zijn gezicht in zijn handen, maar de tweede zag dat het gezicht van de vreemdeling eruitzag alsof het van spinnenwebben was gesponnen. Toen hij langs hen liep en over de rand stapte, schommelde de boot nooit.
De onthoofde man
Nogmaals, dit verhaal speelt zich af bij de Maas. Op een nacht wachtte een koopman op een veerboot. De roeier weigerde hem over te laten steken en zei dat de man zonder hoofd aan de overkant rondzwierf. De koopman grapte dat deze man zonder hoofd geen tanden zou hebben om hem mee te bijten, en eiste dat hij over mocht steken.
De koopman stapte uit over de rivier en ging te voet verder. Na een tijdje werd hij zich bewust van een gigantische donkere vorm aan zijn zijde. Het stopte toen hij stopte en bewoog toen hij bewoog. Toen hij eindelijk de gedaante onder ogen durfde te zien, zag hij een vijf meter hoge man met brede schouders en geen hoofd. Hij keek naar beneden en twee lange paardenbenen kletterden over de grond.
De koopman bleef lopen en staarde recht voor zich uit terwijl de onthoofde mannen naast hem liepen. Binnensmonds mompelde hij verwoed een gebed. Toen hij klaar was met de woorden, verdween de onthoofde man met een luid gejammer en liet een helse stank achter.
Halloween in Nederland
Ga je deze Halloween als een spookachtige geest of een alarmerende verschijning? Zorg ervoor dat je de beste plek om je kostuum te showen niet mist door onze evenementenpagina te bekijken. En als je ooit eerder een geest hebt gezien, deel je verhaal dan met ons in de reacties hieronder!
